Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pannis annisque obsĭtus

  • 1 obsero [2]

    2. ob-sero, sēvī, situm, ere, I) hinsäen, hinpflanzen, tribus tantis illi minus (frumenti) redit quam obseveris, Plaut. trin. 530: scherzh., pugnos, derb durchprügeln, Plaut. Men. 1012. – bildl., istic mores malos, Plaut. trin. 531: aerumnam gravem in alqm, verursachen, Plaut. Epid. 557. – II) besäen, verpflanzen, terram frugibus, Cic.: saepimentum virgultis, Varro: loca obsita virgultis, Liv.: rivus circa obsitus palustribus herbis, Liv. – Partic. obsitus, a, um, übtr., besät, d.i. bedeckt mit etwas, voll von etwas, Io saetis obsita, Verg.: terga obsita conchis, Ov.: anus pannis obsita, Ter.: homo pannis obsitus, Suet.: pannis annisque obsitus, ein alter Bettler, Ter.: obsita squalore vestis, Liv.: legati obsiti squalore et sordibus, Liv.: obsitus aevo, Verg. – / Synkop. Infin. Perf. obsesse, Acc. tr. 115. – Ungew. Perf. obseruit, Serv. Verg. georg. 1, 19.

    lateinisch-deutsches > obsero [2]

  • 2 obsero

    1. ob-sero, āvī, ātum, āre, verriegeln, mit einem Riegel (sera) verschließen, ostium intus, Ter.: fores (Ggstz. aperire), Suet.: aditus, Amm.: plebis aedificiis obseratis, patentibus atriis principum, Liv. – übtr., aures, Hor.: palatum (den Mund), schweigen, Catull.: vitia, den Lastern einen Riegel vorschieben, Augustin.
    ————————
    2. ob-sero, sēvī, situm, ere, I) hinsäen, hinpflanzen, tribus tantis illi minus (frumenti) redit quam obseveris, Plaut. trin. 530: scherzh., pugnos, derb durchprügeln, Plaut. Men. 1012. – bildl., istic mores malos, Plaut. trin. 531: aerumnam gravem in alqm, verursachen, Plaut. Epid. 557. – II) besäen, verpflanzen, terram frugibus, Cic.: saepimentum virgultis, Varro: loca obsita virgultis, Liv.: rivus circa obsitus palustribus herbis, Liv. – Partic. obsitus, a, um, übtr., besät, d.i. bedeckt mit etwas, voll von etwas, Io saetis obsita, Verg.: terga obsita conchis, Ov.: anus pannis obsita, Ter.: homo pannis obsitus, Suet.: pannis annisque obsitus, ein alter Bettler, Ter.: obsita squalore vestis, Liv.: legati obsiti squalore et sordibus, Liv.: obsitus aevo, Verg. – Synkop. Infin. Perf. obsesse, Acc. tr. 115. – Ungew. Perf. obseruit, Serv. Verg. georg. 1, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsero

  • 3 pannum

    pannus, i, m. ( neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.— Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [pênos; Dor. panos], a cloth, a garment.
    I.
    Lit.:

    albo Fides Velata panno,

    Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9:

    eventus viridis panni,

    Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters:

    pannis annisque obsitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8:

    rara in tenui facundia panno,

    Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    A rag:

    unus et alter Adsuitur pannus,

    Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51:

    membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,

    Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12:

    panno rubro fugare armentum,

    Gai. Inst. 3, 202.—
    B.
    A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
    C.
    A bag, satchel, Petr. 135.—
    D.
    A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —
    E.
    Plur., an infant's swaddling-clothes:

    panni infantiae,

    Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pannum

  • 4 pannus

    pannus, i, m. ( neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.— Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [pênos; Dor. panos], a cloth, a garment.
    I.
    Lit.:

    albo Fides Velata panno,

    Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9:

    eventus viridis panni,

    Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters:

    pannis annisque obsitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8:

    rara in tenui facundia panno,

    Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    A rag:

    unus et alter Adsuitur pannus,

    Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51:

    membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,

    Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12:

    panno rubro fugare armentum,

    Gai. Inst. 3, 202.—
    B.
    A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
    C.
    A bag, satchel, Petr. 135.—
    D.
    A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —
    E.
    Plur., an infant's swaddling-clothes:

    panni infantiae,

    Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pannus

  • 5 pannus

    ī m.
    1) кусок ткани, лоскут (lineus PM; purpureus H)
    2) лохмотья, тряпьё, ветошь Pt
    3) мешок (p. in quo faba erat reposĭta Pt)

    Латинско-русский словарь > pannus

  • 6 pannus

        pannus ī, m    [SPA-], a piece of cloth, garment of cloth: albus, H.: viridis, Iu.— A rag, patch: pannis annisque obsitus, tatters, T.: tenuis, Iu.: Adsuitur pannus, H.: tincti ferrugine panni, O.
    * * *
    cloth, garment; charioteer's colored shirt; rags

    Latin-English dictionary > pannus

  • 7 obsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > obsero

  • 8 opsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > opsero

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»